viernes, 23 de abril de 2010

AGOTADOR SANT JORDI





Aaaaarg, volvemos a casa cansados pero contentos. El día de Sant Jordi siempre es especial. Hoy mucho más porque hemos conseguido algo tan difícil como hacer compatible al mismo tiempo trabajo, familia y ocio. Cosa de magia, es verdad, yo también lo pienso. Mañana intensa en Tarragona con entrevistas, encuentros y un proyecto de programa literario en Onda Cero. Sí, cómo lo leéis: el director de Onda Cero Tarragona nos ha propuesto a Amando Lacueva y a mí que le presentemos una propuesta para un programa de libros. ¡¡Estupendo!! A ver qué sale. Esta es la segunda vez que me hacen una oferta por el estilo en esa cadena, aunque en la anterior ocasión fue para la emisora de Barcelona y por diferentes motivos lo rechacé. Si esta posibilidad se vuelve a plantear y ahora más cerca de casa (uno de los problemas de la otra vez era la distancia) tal vez sea una señal, ¿no? Tiempo al tiempo.
Y el broche final lo ha puesto la última entrevista. Aunque llamar entrevista a lo que Sònia Ferrer y yo hacemos cuando estamos juntas delante de un micro no es lo más acertado. Me hace sentir tan a gusto que es como charlar de libros y contarle mis cosas a una amiga. En fin, estoy cansada pero contenta. Ingenua yo que pensaba que sólo pasearía y compraría libros :D.

9 comentarios:

Unknown dijo...

Bona Diada de sant Jordi!!

A veure si pots llegir la novel.la de l´Elizabeth Smart: En Grand Central Station me senté y lloré.

Imma

Per molts anys!!

La Bruja de Clarà dijo...

Hola, Imma!!!
El títol és fantàstic, me l'apunto. Imagino que avui hauràs fet l'agost jejeje. Bona diada també per tu encara que una mica tard. Una abraçada ben forta!!!

monecoqueco dijo...

Felicitaciones y gran abrazo :-)

Martín Gvevara dijo...

Felicidades. Estaré al pendiente de tu bitacora.

Gracias por tus letras.

Teo Palacios dijo...

Espero que me invites a tu programa :P

Besos!

La Bruja de Clarà dijo...

¡¡Gracias a todos!! Teo, sólo si te portas bien :D

Mián Ros dijo...

Día movidito, ufff; pero qué bien ¿no?
Siempre entre micrófonos; estupendo.

Saludos,
Mián Ros

Teo Palacios dijo...

Mira, mira... -> :-)

Unknown dijo...

Hola, amiga. Perdona que esté un poco alejada de tí últimamente, pero te aclararé que es en general, ni siquiera toco el mío.
Quería felicitarte por tus novedades, ya sabes que me alegra todo lo que te pase. Sólo quería saludarte,y en cuanto tenga tiempo continuaré con los blogs.
Te mando un beso.